Temat podatku od dochodów kapitałowych powraca niemal przy każdej kampanii wyborczej. Jeszcze obecny rząd nie zdążył wywiązać się ze swojej obietnicy modyfikacji podatku, a już Karol Nawrocki obiecał w kampanii jego zniesienie i wielce prawdopodobne, że nowy prezydent będzie chciał swój pomysł jak najszybciej wprowadzić w życie. Nie mam wrażenia, by tzw. podatek Belki był czołowym problemem Polaków, stąd nie rozumiem dlaczego w kampaniach wyborczych trafia na listę obietnic, od redukcji po zniesienie.
Podatki od zysków kapitałowych istnieją w większości krajów UE czy OECD, stąd ustanowienie takiego podatku w Polsce nie powinno nikogo dziwić. Pod względem skali opodatkowania lokujemy się raczej w drugiej połowie, więc też nie ma na co narzekać.
Być może wadą podatku jest ograniczona lista bodźców czy zachęt do oszczędzania / inwestowania w papiery udziałowe itp. czy oszczędzania długoterminowego. Niemniej warto przypomnieć, że mamy bogatą ofertę ukierunkowaną na gromadzenie środków na okres po zakończeniu aktywności zawodowej (III filar). Można też uciekać przed podatkiem korzystając z funduszy parasolowych.
Mam mieszane uczucia (czy raczej wątpliwości) wobec zarzutu, że podatek Belki ogranicza rozwój rynku kapitałowego. Tu raczej problemem jest ograniczona wiedza obywateli i obawy przed ryzykiem jakie wiąże się z inwestowaniem w akcje i inne instrumenty o dużym ryzyku. Niemniej nie mam nic przeciwko, żebyśmy szli w stronę rozszerzenia palety bodźców skłaniających obywateli do zainteresowania się rynkiem kapitałowym. Jak najbardziej możemy też podnosić próg opodatkowania.
Nie ma co jednak ukrywać, że podatek Belki ma cel fiskalny. Po prostu państwo musi szukać źródeł wpływów do budżetu i opodatkowuje różne sfery naszej aktywności ekonomicznej. Nie widzę powodu dlaczego dochody (zyski) kapitałowe nie miałyby podlegać opodatkowaniu
